Η πεταλούδα της Νύχτας
Θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στην Ειρήνη για την ροή της γραφής της και την πνευματικότητα της. Η πεταλούδα της Νύχτας είναι ένα βιβλίο όπου θα πρέπει να το διαβάσουμε όλοι, από έφηβους ως και ενήλικες, δείχνοντας μας τον πραγματικό κόσμο και τους ανθρώπους της καθημερινότητας που ζουν και τυλίγονται στο άσπρο πέπλο μιας αυτοκαταστροφικής αδυναμίας.
θα πρέπει να τονίσουμε ότι η ιστορία είναι βασισμένη πάνω σε πραγματικά γεγονότα. Είναι η αληθινή ιστορία μιας κοπέλας που δεν υπάρχει πια ανάμεσα μας, αλλά βρίσκεται στην αγκαλιά των αγγέλων.
το βιβλίο της Ειρήνης Φραγκάκη με έκανε να ρίξω μια ματιά πίσω στο παρελθόν. Σε ένα παρελθόν όπου ίσως βρίσκονται ακόμα εκεί κάποιες ψυχές και που τις είχα ξεχάσει θέλοντας δυστυχώς να τις σβήσω από την μνήμη μου. Με προβλημάτισε ένα ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου. Είναι καλύτερο να εύχομαι να έχουν φύγει; σαν την ηρωίδα του βιβλίου μας την Μάγδα, ή να μένουν ακόμα προσκολλημένες έχοντας συντροφιά τον λευκό θάνατο;
Η ιστορία της Ειρήνης έμοιαζε σαν ένα γερό σφυροκόπημα επάνω στην πόρτα μου. Κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια έχει και ένα βαρύ μυστικό. Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει η έχουμε κάποιον φίλο, φίλη, συγγενή ο οποίος παραστράτησε ή να το πω ακόμα πιο συγκεκριμένα ίσως τον αφήσαμε και εμείς οι ίδιοι να αφεθεί στο λευκό χάδι του θανάτου.
Μέσα από την ιστορία της πρωταγωνίστριας μας την Μάγδα, βλέπουμε να θίγονται ζητήματα τρομακτικά ακόμα και στην σκέψη.
Ενδοοικογενειακή βία, παιδεραστία, ναρκωτικά, πορνεία, σωματεμπόριο.
Λύγισα καθώς ξεφύλλιζα διαβάζοντας το βιβλίο μπροστά στα ερεθίσματα των εικόνων που λάμβανα σαν απανωτά κύματα.
Σκέψεις στον κόσμο της σκιάς και του πόνου. Σκέψεις για την κοινωνία. Σκέψεις για τα κτήνη που υπάρχουν σε αυτό τον κόσμο.
Ναρκωτικά-Σωματεμπόριο, μια βιομηχανία όπου δεν θα περάσει ποτέ κρίση και καθημερινώς σπρώχνονται αθώες ψυχές στον δρόμο της καταστροφής, που το μόνο που βλέπουν σαν όνειρο και όραμα της ζωής τους είναι κόκκινα ματωμένα φεγγάρια.
Ας προχωρήσουμε όμως πέρα από τον παραλογισμό της πραγματικότητας, και να πω δυο λόγια για την Μάγδα που υπενθυμίζω και τονίζω ότι δεν υπάρχει πια ανάμεσα μας.
Προσπάθησα να ψυχογραφήσω την ηρωίδα μας όπου έδινε μια απίστευτη αλλά αληθινή μάχη περνώντας την από όλα τα στάδια της ζωής. Ενοχές, τύψεις, πόνος, αθωότητα, αυτοκαταστροφή, χυδαιότητα, εκμετάλλευση.
Πιστεύω πως κάποιοι έχουν αγγέλους να τους προστατεύουν και κάποιοι άλλοι έχουν αλλά μένουν αβοήθητοι. Η Μάγδα μας γεννήθηκε σε ένα περιβάλλον που ήδη υπήρχε πολύ πόνος. η μοίρα της με την απίστευτη αθωότητα της την σημάδεψαν από την στιγμή που γεννήθηκε και μου έδειξε ότι όσο και να προσπαθούμε κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Ήταν σαν ένα τρυφερό λουλούδι που πριν ανθίσει άρχισε να μαραζώνει και να σαπίζει κρατώντας όμως μέσα της ακόμα το λιγοστό φως της αθωότητας.
Ο κόσμος και η κοινωνία αποδείχτηκε πως ήταν ο απόλυτος εκμεταλλευτής της σε κάθε αναζωογονητική της προσπάθεια για να κρατηθεί στη ζωή.
Καθώς η Μάγδα μεγάλωνε μέσα στο παγερό, σκοτεινό και υγρό της περιβάλλον χωμένη καθημερινώς στη λάσπη, αυτό που άφησε πίσω της έγινε εκδίκηση και πήρε μορφή σαν άγριο θηρίο στο πρόσωπο της μητέρας της καθώς ήθελε να βάλει ένα τέλος στο μαρτύριο της. Η δικαιοσύνη ήρθε. Αλλά για ποιόν τελικά; για αυτόν που έμεινε ή για αυτόν που έφυγε;
Η μοίρα μας, μας δείχνει το δρόμο της σωτηρίας της ψυχής μας αλλά καμιά φορά το παρελθόν είναι ακόμα πιο δυνατό όπου φωλιάζει μέσα μας και ξυπνάει μνήμες. Απαρνιέσαι κάθε τι καλό. Γιατί έχεις μάθει στον πόνο. Ο πόνος έγινε κομμάτι της καρδιά της και συνεπιβάτης στην αδιόρθωτη ζωή της. Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει αν έχει διαμορφωθεί από καταστάσεις βασανιστικές και χυδαίες.
Εναπόθεσε τις ελπίδες της σε έναν ψεύτικο άνθρωπο και η αθωότητα των νιάτων της έσβησε για πάντα. Το κτήνος είχε ήδη καταστρώσει το πανούργο του σχέδιο. Ένα παιχνίδι που παίχτηκε πίσω από την πλάτη της και την έστειλαν στα δίχτυα της καταστροφής. Το χρήμα και η δύναμη της σαπίλας την έκαναν σκληρή και οι ενοχές δεν άργησαν να έρθουν για να την πνίξουν. Οι καταστάσεις την έκαναν ανελέητη και η καρδιά έγινε πέτρα. Θα κουβάλαγε μόνιμα τραύματα και φόβους σκοτώνοντας τα όνειρα της. Η ζωή και η ψυχή της σφραγίστηκαν και η αδυναμία τις έφτιαχνε τις νύχτες με εφιάλτες.
Η Ειρήνη μας έχει τη συγγραφική ικανότητα το να διεισδύει ακόμα βαθύτερα σε κοινωνικά θέματα.
Ένα μεγάλο μπράβο στη Μάγδα που βρήκε το θάρρος και μίλησε εξιστορώντας την ιστορία της ζωής τη και συγχαρητήρια στην Ειρήνη Φραγκάκη που χάρις την συγγραφή της η Μάγδα μας θα μείνει για πάντα ζωντανή μέσα από το βιβλίο.
Εδώ το κλείνω γράφοντας-λέγοντας μια φράση του μεγάλου μας Μενέλαου Λουντέμη.
«Γεννηθήκαμε ξυπόλυτοι κουβαλώντας στο δισάκι μας έναν αιώνα δυστυχίας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου